Net na de zomervakantie kreeg “Vissen met Derk” een verzoek van “Samen Vissen” van Sportvisserij Midwest Nederland om met een woonzorgcentrum uit Almere te gaan vissen. Na wat mail verkeer kwamen wij uit op woensdag 27 september, nu nog een geschikte locatie en het liefst in de buurt van het woonzorgcentrum. Met Google Maps erbij leek dat een makkie maar iedere mogelijke locatie bleek een mega teleurstelling: Almere kent vele mooie wateren in de wijken maar helaas heeft de gemeente Almere weinig oog voor de mindervalide Almeerse inwoners die graag een hengeltje willen uitgooien. Het is onder andere voor deze groep simpelweg onmogelijk om in de omgeving van het woonzorgcentrum aan de waterkant te komen. Trappetjes zijn er genoeg maar hellingbanen ontbreken.
Bij eerdere activiteiten speelde dit probleem ook al maar toen was er gelukkig wel een geschikte locatie in de buurt. Deze keer dus niet, terwijl dat vaak toch met minimale middelen gemakkelijk op te lossen is. Helaas hebben wij een gemeente die de hengelsport niet wil faciliteren dus is het maar de vraag of zij bereid is dergelijke voorzieningen voor mindervalide hengelsporters wél te faciliteren.
Een jeugdhonk faciliteren vindt de gemeente Almere prima, een mindervalide sportvisser faciliteren om aan de waterkant te kunnen komen niet? Vanuit het oogpunt van inclusiviteit zou dat geen probleem mogen zijn, wel is duidelijk dat de verantwoordelijke wethouder dhr. Jesse Luijendijk (PvdD) voor deze mensen meent te moeten bepalen welke hobby ze wel en welke hobby ze niet mogen uitoefenen en de hengelsport vindt Jesse maar niks: https://www.hsvalmere.nl/blog/almeerse-coalitie-zet-mindervalide-sportvissers-buitenspel
Meerdere keren heb ik rondjes gereden met de auto én op de scootmobiel maar geen plek te vinden in de buurt van het woonzorgcentrum. De hoop gleed langzaam maar zeker van de trappen af tot ik voor de 2e keer op de Herman Kruyderstraat uitkwam. Een toplocatie, een mooie kade dicht bij het wooncentrum én er zit veel vis, we hebben hier namelijk eerder ook een succesvolle jeugddag gehouden. Maar ja, ook hier het probleem dat er wél meerdere trappen zijn maar geen enkele hellingbaan.
In het verleden hebben we hier trouwens ook gevist met 4 mensen uit een woonzorg centrum die ook in een rolstoel zaten en dat was een gevaarlijke onderneming: over het gras via een rietkraag langs het water, het ging goed maar dat gaan we zeker nooit meer doen. Toen kreeg ik het geniale idee om rijplaten te gebruiken en dankzij mijn zwager Marco kreeg ik er 2 tot mijn beschikking waardoor er ineens mogelijkheden waren om deze mensen toch nog op een veilige en verantwoorde manier aan de waterkant te krijgen.
Dus ik pakte mijn eigen rolstoel en de rijplaten, nam mijn vader mee om te kijken of het allemaal wel kon zoals ik het had bedacht en ja, dat was een succes! De rijplaten waren net lang genoeg om een mooie helling te creëren en ik reed er moeiteloos met de rolstoel vanaf.
Top! Geschikte locatie gevonden, en voor de zekerheid heb ik in de schuur nog even wat rolstoel wielblokkers in elkaar geknutseld. Het was wel even wat zaag en spuitwerk maar het resultaat mocht er zijn en het werkte super. Dan nog de begeleiding: natuurlijk streven we ernaar om met deze mensen een 1 op 1 begeleiding te realiseren maar daarvoor moet je wel voldoende vrijwilligers hebben.
Via de vrijwilligers groep van de jeugdcommissie deed ik een oproep en gelukkig waren er een paar die konden komen helpen. Ik had er zeker 7 nodig en dat lukt precies, maar helaas kreeg ik een dag van tevoren een afmelding van iemand die het behoorlijk te pakken had dus daar ging de 1 op 1 begeleiding. Een oproepje via de website en Facebook leverde toch nog een reactie op, we waren weer compleet.
Om 12:45 waren we aanwezig (Clive kwam hiervoor zelfs helemaal uit Amsterdam) op de locatie om alles klaar te zetten en de hengels op te tuigen. Binnen 15 minuten stonden de vlaggen te wapperen, was de voerplek opgebouwd en lagen de hengels klaar, we hadden zelfs nog tijd om wat bij te kletsen en te fine-tunen.
Om 13:15 uur zagen we de stoet enthousiaste deelnemers in hun rolstoelen samen met hun begeleiders, die overigens ook vrijwilligers waren maar dan van de woonzorg instelling, aankomen. Het was nog even spannend over hoe de afdaling met de rijplaten zou gaan en het werd nóg spannender toen we zagen dat er een elektrische rolstoel tussen zat, die weegt serieus heel wat kilo’s. Maar na wat goede instructies van wat vrijwilligers, de goede rij skills van de bewoners en wat oer Hollandse spierkracht ging het van een leien dakje.
Dat de deelnemers enthousiast waren bleek wel uit het feit dat de 1e deelnemer die als 1e op de stek zat gelijk vroeg: “waar zijn de wormen? Dan kan ik gaan vissen” terwijl iedereen nog bezig was om de 2e deelnemer naar beneden te krijgen over de rijplaten. Maar binnen enkele minuten had iedereen een hengel in de hand en zaten ze klaar om vis te vangen. Oké, daar ging mijn welkomstwoordje maar ach, wat zou het. Ik heb het dus maar achterwege gelaten en heb de wielblokkers geplaatst waarna de hengels beaast te water konden.
Het liep als een speer met de vangsten: al binnen een paar minuten had iedereen al een vis op de kant. De één na de ander kwam in de handen van de vrijwilligers terecht en omdat de heren allemaal nog superscherp op de aanbeten waren konden alle vissen moeiteloos teruggezet worden. Maar niet voordat de deelnemers hun vangsten nog even bewonderd hadden. Fantastisch toch, na al die jaren weer een voorntje op het netvlies?
Allemaal hadden ze al jaren geen hengel meer aangeraakt omdat dit simpelweg niet mogelijk was, er was zelfs 1 deelnemer die al vanaf april helemaal niet meer naar buiten wou. En nu zaten ze allemaal te glunderen met een hengel in de hand, heerlijk in het zonnetje, heerlijk aan de waterkant. En eerlijk is eerlijk: als je als begeleider ziet hoe je met een paar uurtjes van je vrije tijd zoiets geweldigs mogelijk kan maken dan wordt je daar echt een gelukkig mens van!
De sfeer werd er alsmaar beter op en de deelnemers vingen de ene na de andere mooie voorn, ook de vrijwilligers van het woonzorg centrum waren verrast dat er zo veel werd gevangen. De heren konden er wat van dus verbazing alom bij de begeleidende jongedames, geweldig! Ook aan de catering ontbrak het niet, er werd continu gezorgd voor wat drinken en er was een uitgebreide keuze aan heerlijke koeken.
Toen we al een goede 3 kwartier bezig waren arriveerde onze jongste vrijwilliger Ryan. Hij kon niet eerder komen i.v.m. school maar zijn moeder nam vanaf het begin zijn plekje even over. Na de aflos nam hij zijn plekje in bij de bewoner waar ik vanaf het begin al tegen had gezegd dat hij een grote brasem zou vangen. Ik zei het wederom: “meneer, nu Ryan er is vangt u die beloofde brasem zeker” en ja hoor, niet veel later was er gejuich aan de waterkant want meneer had echt een flinke brasem te pakken. Zijn dag kon niet meer stuk.
Rond 15:00 uur liepen de vangsten terug en de deelnemers (maar ook de begeleiders) waren best wel moe. Maar wat wil je, als je zoveel vis vangt en je er een prachtig weertje bij hebt met zomerse temperaturen?
Kort daarna zat het erop en werden de hengels ingehaald. De deelnemers vonden het wel jammer maar waren anderzijds ook bijzonder enthousiast over dit uitje. De volgende uitdaging was om de deelnemers via de rijplaten weer omhoog te krijgen. De deelnemer in de elektrische rolstoel leek ons de grootste uitdaging maar meneer had er duidelijk het volste vertrouwen in. Voor we goed en wel klaar stonden ging de tractiehendel in de turbostand en ineens stond hij boven op het grasveld.
Oké, dat had ook wat anders gekund maar duidelijk was dat de rijplaten uitstekend voldeden. De overige deelnemers werden één voor één naar boven geholpen en dat verliep allemaal voorspoedig.
Nog even een mooie groepsfoto maken en na 1000x bedankt te zijn en de handen te hebben geschud zijn de deelnemers moe maar voldaan teruggekeerd naar het woonzorgcentrum. Vervolgens hebben we snel alles weer netjes opgeruimd, iedere vrijwilliger pakte zijn rol en al snel zat mijn auto weer volgeladen. De vrijwilligers van “Vissen met Derk” hebben weer een prachtige dag voor deze mensen kunnen bewerkstelligen en wederom weer echt een fantastische prestatie neergezet. Een dergelijke relatief kleine inspanning heeft een enorme positieve impact op deze mensen die zonder onze hulp nooit meer met een hengel aan de waterkant konden komen.
Ik hoop wel dat gemeente Almere haar ogen wil openen en bereid is voorzieningen te faciliteren die het voor deze mensen mogelijk maken om, met welk doel dan ook, aan de waterkant te kunnen komen. Wij zijn voornemens om hiervoor enkele geschikte locaties aan te dragen en zullen zien hoever we komen.
Alle vrijwilligers die zich hebben ingespannen voor deze fantastische dag (zowel vrijwilligers vanuit de HSV als vrijwilligers vanuit het zorgcentrum) zijn werkelijk de toppers uit de samenleving. Nogmaals hartelijk dank, zonder jullie zijn deze activiteiten echt niet mogelijk.
Derk.
NB: bent u na het lezen van dit artikel bereid om ook een keer een bijdrage te leveren? Meld u dan geheel vrijblijvend aan als ondersteuner van “Vissen met Derk”. Zodra er vrijwilligers nodig zijn zullen wij u dan vrijblijvend benaderen, en bent u dan in de gelegenheid om te helpen dan is dat fantastisch. En anders de volgende keer.
Vrijblijvend aanmelden kan via de mail:
vissenmetderk@hsvalmere.nl
óf
info@hsvalmere.nl
