Waterplanten zijn mooi. Ze geven een watertje een gezond uiterlijk. Mooie waterlelies zijn schitterend om te zien. Daarom vinden mensen het ook mooi om waterplanten in hun vijver te hebben. Mooi groen, een vrolijk bloemetje, schitterend. Maar dan wordt het plantje te groot, en wil men er vanaf. Weggooien doe je niet met planten, dus zet je ze uit in de sloot in de buurt. En in het begin gaat het goed, het ziet er mooi en gezellig uit.
Op een gegeven moment groeit het plantje wel erg goed, en er zitten soorten bij die binnen de kortste keren de hele sloot bedekken met een deken van bloemen en bladeren. En dat is het moment dat het mis is gegaan.
De grote Waternavel.
De Grote waternavel bijvoorbeeld, die van oorsprong uit Zuid-Amerika komt, is zo’n waterplant die ernstige schade aanricht in diverse wateren in Nederland. Hij is in ons land ingevoerd als vijverplant en vervolgens via tuincentra verspreid. De verkoop en het bezit van de plant is al enkele jaren verboden omdat de plant grote problemen veroorzaakt in het Nederlandse oppervlaktewater. Daar is de plant vanuit de tuinvijvers terechtgekomen. Hij breidt zich enorm snel uit, ieder stukje van de plant dat losraakt en verderop terechtkomt, schiet wortel.
Het verwijderen van deze plant kost veel geld. Er is een waterschap dat vele tonnen moesten uittrekken voor de verwijdering van de plant. Omdat de plant zware metalen uit het water opneemt, word het plantmateriaal in sommige gevallen als chemisch afval aangemerkt.
Waarom is de grote waternavel schadelijk?
Van oorsprong komt de plant voor in voedselarm water in het Zuid-Amerikaanse oerwoud. In ons land is het meeste water zeer voedselrijk. Daardoor kan de plant zich razendsnel verspreiden. Binnen korte tijd kan de plant het hele wateroppervlak bedekken. Dat heeft tot gevolg dat
• de plant de doorstroming van water ernstig belemmert;
• zuurstoftekort in het water ontstaat;
• andere plantensoorten worden verdrongen en het natuurlijke evenwicht wordt verstoord;
• door de grote drijvende ‘dekens’ van de plant problemen ontstaan bij stuwen en gemalen;
• de kosten voor het onderhoud van watergangen fors stijgen.
De grote Waterteunisbloem.
Hetzelfde geldt voor de Grote Waterteunisbloem, ook deze plant kan explosief groeien. Waterteunisbloem vormt drijvende uitlopers met lepelvormige blaadjes, die vanaf de oever vele meters per jaar het water in groeien. De stengels kunnen een meter hoog worden. De waterteunisbloem heeft lange spitse bladeren en gele bloemen. De kleur van het blad is blauwgroen.
Niet alles is wat het lijkt!!
Overigens kom je langs de waterkant ook soorten tegen die hier verdomd veel op lijken, zoals de “slanke waterkers”. Deze heb ik aangetroffen op meerdere plekken in Almere Buiten, en hebben niet zo’n woekerend wortelgestel als bovengenoemde soorten. Hieronder zie je een paar afbeeldingen van deze soort.
