Zoals altijd stond de Vrije Slag dit jaar weer gepland voor begin juni, dat valt gunstig in mijn rooster en meestal heb je dan ook prima weer. Ik vind dat wel belangrijk, op de één of andere manier ontbreekt het mij tegenwoordig aan vistijd en over nachtvissen word ik ook al wat minder enthousiast. Dus als je dan toch gaat is een beetje prettig weer wel zo fijn natuurlijk. Deze datum zet ik ook direct vast in de agenda en wat er ook gebeurt, ik ga!!
De voorbereiding verliep weer soepeltjes, na al die jaren gaat dat op routine en hoewel ik ieder jaar wel weer iets aanscherp ligt het draaiboek op voorhand al klaar. Op vrijdag ochtend nog even de GroepsApp gestart en de laatste dingetjes geregeld en ik was er weer klaar voor.
Deze keer werden voor de verloting na afloop de kokertjes weer van stal gehaald (uiteraard in combinatie met de BingoApp) en er werd een kaart gekozen waarmee geldige foto’s gemaakt kunnen worden. Foto’s van de vangsten moesten direct bij de organisatie gemeld worden zodat ik tijdens de wedstrijd rustig de stand kon bijhouden. Als er goed gevangen wordt is het zeker zaak om dat zorgvuldig bij te houden, voor je het weet ben je de draad kwijt en kan je alles weer gaan natellen. Deze keer ging het redelijk goed, hoe fijn is dat? Gekozen werd overigens voor de Klaver 2.
Aanvankelijk begon het allemaal rustig met prima weer. De voorspellingen waren echter met code geel en later zelfs code oranje bar en boos (zouden we weer moeten staken??) maar daar was bij aanvang nog weinig van te merken. De stemming zat er bij ons in ieder geval prima in, wat ons betreft kon de vis zich komen melden. Uiteraard hadden we weer een voorbereiding van “lik mijn reet” maar ach, zo vaak zien Rob en ik elkaar niet dus de belangrijkste doelstelling was bij aanvang al direct gehaald.
Toch bleek al snel dat de verwachte weersomslag wel degelijk kwam. Het begon te waaien, en het ging er steeds harder aan toe. En het ergste was dat de wind ineens ook nog ging draaien.
We hadden uiteraard de tenten met de rug in de wind gezet, maar ineens draaide de wind een goede 90 graden en stond hij nagenoeg vol in mijn tent te blazen. Ik had alleen een oval bij mij en die begon langzaam op het zeil van een zeilboot te lijken, dat kon niet lang goed gaan. Nadat ik eerst nog, om de boel te redden, een soort van wanhoopspoging met een stuk zeil had gedaan leek het mij toch beter om de hele handel weer leeg te halen en de tent te draaien. Een hoop gedoe, maar achteraf de enige juiste beslissing. We zouden namelijk nog het nodige voor de kiezen krijgen, en niet voor slechts een uurtje helaas.
Wat wel positief was, was dat er inmiddels al de nodige vissen in de App gemeld werden. Bij ons uiteraard nog niet maar ik had er alle vertrouwen in dat dit (bij Rob) wel goed zou komen. Het weer bleef bar en boos, een snelle check op WeerOnline maakte duidelijk dat dit zaterdag nog erger zou worden en dat voor de hele dag windkracht 6 werd voorspelt. Een onaangenaam vooruitzicht. Het is namelijk niet alleen de wind waar je dol van word, maar ook alle plukken wier en degelijke die continue in je lijnen belanden kunnen je (mij in ieder geval wel) tot wanhoop drijven.
Wel weer leuk dat er foto’s van ‘het dagelijkse leven tijden een karperwedstrijd’ in de App verschenen. Hamburgers behoren zo een beetje tot de standaard maaltijd, maar ook van een slokje zijn de deelnemers doorgaans niet vies. Ik had zoals altijd mijn vrouw weer heel lief aangekeken (ja, ik kan dat echt hoor) zodat wij alleen maar even de door haar gemaakte macaroni hoefden op te warmen. Hij was weer heerlijk en dit zeg ik niet om in een goed blaadje te komen bij mijn vrouw, zij leest dit soort verslagen namelijk toch nooit. Het was gewoon zo.
Maar ondanks dat het echt tot vervelends aan toe bleef waaien bleven we ons uiterste best doen om een visje te verschalken. In de eerste 12 uur had Rob er al 3, bij mij bleef de teller zoals altijd de laatste tijd gewoon op nul. Maar warempel: na een heeeeeeeeele lange tijd droog te hebben gestaan horden we een gierende fluiter uit mijn optonics komen. Snel de hengel gepakt (deze hengel had nog nooit een vis gevoeld) en de drill begon. Met succes, na een korte drill lag de karper in het net en konden we een foto gaan maken. Beetje onwennig, dus de hulp van Wilco die net even langskwam was fijn, maar de eerste was voor mij in de pocket. Eindelijk!!!!!
Gaandeweg passeerde er niet allen foto’s van hele mooie vissen, want wat te denken van de zware vis van Harry, de spiegel van Don en de edelkarper van Dennis?
ook leuke en opmerkelijke foto’s passeerden de revue en deze wil ik u uiteraard niet onthouden. Soms werken karpers nou eenmaal niet lekker mee, en sommige hebben nou eenmaal een raar bekkie (ik bedoel de vis), ik denk dat we een onwillig exemplaar allemaal wel eens meegemaakt hebben toch?
En er waren zogenaamde dubbelruns, zoals u kunt zien tot groot plezier van de vangers. Harry en Marc kregen het voor elkaar, volgens mij zelfs vaker dan 1 keer.
Gaandeweg de wedstrijd bleek er toevallig ook een controleactie van Politie en Staatsbosbeheer gaande te zijn, enkele koppels kregen bezoek maar het grappige was dat, toen bleek dat ze een ‘wedstrijd van Jos’ visten, de formaliteiten wel achterwege konden blijven. Later kwamen eerst de BOA van MidWest en vervolgens de boswachter nog even op onze stek langs, alle deelnemers bleken hun zaakjes netjes op orde te hebben. Geen fout geparkeerde auto’s, geen rommel op de stek, helemaal goed dus!!
Dit in tegenstelling tot enkele andere karpervissers: overdag gewoon parkeren op het voetpad (zo vermoeiend dit), geen VISpas hebben (Vispas kost bij ons 27 euro, een boete is 90 euro, hoezo ben je dan een sukkel?) maar ook de scheidslijn tussen kamperen en nachtvissen wordt steeds dunner en grote zwarte plekken van een kampvuur achterlaten is blijkbaar ook heel normaal tegenwoordig. Ik ben er een groot voorstander van wanneer de handhavers in 2020, in samenwerking met de HSV’en, keihard gaan handhaven (en dan op werkelijk alles) en wij de resterende maanden van 2019 gaan gebruiken om dit strenge beleid veelvuldig aan te kondigen. Ook de boswachter deelt deze gedachte, eens kijken of dat daadwerkelijk een vervolg kan krijgen.
Maar goed, de wedstrijd kabbelde rustig voort en het weer bleef echt naadje. De hele zaterdag windkracht 6, voor ons dwars over de vaart, inwerpen werd bijna onmogelijk gemaakt. Als je onderstaande filmpjes ziet zal je dat waarschijnlijk wel begrijpen.
We besloten om dan maar even een tukje te doen en om 20:00 uur de kwalificatie van de F1 te gaan kijken. Ik vraag me achteraf wel nog steeds af wat nou eigenlijk moeilijker was: inwerpen tijdens een storm of Rob uit zijn schoonheidsslaapje halen. Dat laatste lukte uiteindelijk wel en we hebben mooi kunnen zien hoe Max zijn kwalificatie door een crash van een andere coureur in het water viel. Dat kon er ook nog wel bij ……….
De 2e nacht werd er her en der nog wel wat gevangen en de ochtend gaf hetzelfde beeld. Wij bleken overigens buren te hebben die aan beide zijdes vlakbij (een meter of 40) op bosstekken zaten, en bovendien kwamen er ook nog 3 Duitsers gezellig naast ons zitten. Dingdong, wij geloofden het verder wel zoals je zult begrijpen.
Om 12:00 uur was het afgelopen en gingen we allemaal naar de verzamelplaats aan de Vaartplas voor de huldiging van de winnaars en de verloting van onze mooie Korda prijzentafel.
Op tijd komen ging deze keer aardig, behalve dan voor het team DMH (wie kent ze niet?). De motor van de boot wilde niet starten dus men vroeg zich af hoe ze in godsnaam bij de Vaartplas of überhaupt thuis konden komen. Een klein beetje mazzel hadden ze vervolgens wel. Dennis was ook met de boot, en die was niet te beroerd om zijn vismaatjes af te zetten en vervolgens de defecte boot op sleeptouw te nemen. Zijn vismaatjes konden dan naar de prijsuitreiking en daarna zouden ze wachten op Dennis met het gestrande DHM team.
Vóór: Ná:
En zo veranderde het altijd vrolijke stel in 1 klap in een 3-tal sikkeneurige kereltjes, omgaan met teleurstelling blijft toch een dingetje en een stukje roeien zagen ze niet zitten, wat dat betreft is er van de bekende VOC mentaliteit nog maar weinig over. Hahahaha, grapje hoor.
Op tijd aanwezig zijn was helaas geen optie dus we moesten de prijsuitreiking zonder hen gaan doen, dat was natuurlijk wel erg jammer. Ik ben begonnen om de scores per persoon even af te lopen, er bleken 4 deelnemers te zijn die helemaal niets gevangen hadden, 5 deelnemers hadden 1 vis en 1 deelnemer had er 2. 1 Team was door de harde wind huiswaarts gekeerd, vooral omdat zij vreesden dat het materiaal zou bezwijken. Verder was het met de aantallen weer van alles wat, u vindt het volledige overzicht via deze link.
En natuurlijk kan er altijd maar 1 team de beste zijn, en met zeker wel enige overtuiging was dat deze keer team DMH met Don, Marc en Harry. Zij hadden samen 28 vissen gevangen, dat waren er 11 meer dan de nummers 2 (3 teams). Een topprestatie dus. Zij wonnen hiermee allen een waardebon á 25 euro van Raven Fishing en mochten natuurlijk de schitterende wisseltrofee mee naar huis nemen. Daarnaast scoorden zij natuurlijk 10 punten in het algemeen klassement wat ze op de maximale score van 24 punten brengt. Zij zouden daarmee de karpercompetitie in september al kunnen beslissen, maar hopelijk (niet rot bedoeld hoor) gebeurt dat dan nog even niet. Dat ze er niet bij waren was natuurlijk bijzonder jammer, ze hebben hun prijs later alsnog via Jeroen ontvangen. Mooier kon ik het niet verzinnen.
De winnaars van “De Vrije Slag 2019”: Team DMH (Don, Marc en Harry)
Vervolgens kwam de prijs voor degene die de beste prognose m.b.t. de te vangen vissen had gedaan, dat bleek Wesley te zijn. Er waren 129 vissen gevangen dus hij zat er met 132 wel heel erg dichtbij. Het leverde hem een flesje Bacardi op, goed gedaan en geniet ervan.
Tot slot werden de Korda boxen verloot. Dankzij de prima sponsorafspraken met Raven Fishing heb ik heel voordelig een set van 8 boxen kunnen aanschaffen, waaronder 4 van de nieuwste modellen. Daarnaast hoorde ik vooraf dat Jesse meer van Fox was, speciaal voor hem had ik een Fox boilienaald aangeschaft. Je wilt als organisatie natuurlijk niemand teleurstellen …….
Afijn, uitgerekend Jesse was de eerste die een prijs mocht uitzoeken (hij trok de ‘bonus kaart’) en wat denk je: hij koos toch maar een Korda box. Hoe opmerkelijk is dat dan toch weer? Grapje hoor, heel veel plezier ermee!!
Omdat hij liever de iets kleinere had bleven de 4 grote jongens liggen. De eerste was voor Rob maar niet voor lang. Ik had Rob een kooktoestel gegeven onder de toevoeging “als jij iets wint met de loting geef je dat maar aan mij”. Een man een man, een woord een woord, bovendien geeft hij er weinig om en dus ben ik de eigenaar van de 1e grote Korda tackle box. Blij mee hoor, de andere 3 gingen naar Silvester, Tim en Bas
Daarna kregen de andere boxen én de boilienaald nog een nieuwe eigenaar en konden we er een einde aan breien. Volgens mij was het weer een leuke wedstrijd, ik zou zeggen, op naar “De Marathon 2019” in het weekend van 13 t/m 15 september. Als je lid van onze HSV bent kan je hieraan gewoon nog meedoen hoor!
Groeten van Jos.
