Inmiddels zit de 1e wedstrijd uit de Commercial Carp Challenge (CCC) op Toms Creek, de autumn/winter editie, erop. Het was weliswaar droog maar, vooral omdat je stil zit, toch best wel frisjes. Dat eerste was een mazzeltje, dat tweede viel toch een klein beetje tegen omdat we qua ‘planning’ ondertussen toch een heel klein beetje verwend zijn geraakt. Doorgaans hebben we nét die dag met het mooie weer maar goed, autumn betekend inderdaad ‘herfst’ dus het was te verwachten.
Datzelfde geldt misschien ook weer een beetje voor de vangsten. Het water wordt kouder en dus wordt de vis steeds minder actief. Er zit best wel veel karper dus je gokt erop dat je zeker wel een visje kan vangen. Maar dat viel toch, ondanks dat de trukendoos bij velen wijd open ging, uiteindelijk een beetje tegen.
Even opfrissen: deze ‘wedstrijden’ zijn laagdrempelig en voor iedere liefhebber toegankelijk dus we vissen allemaal gelijkwaardig met de method feeder. Daarnaast zijn er ook geen echte voordeeltjes qua stekloting zoals een stek met een mooie hoek aan de zijkant maar vissen we allemaal onder dezelfde voorwaarden. En zelfs dan ……
Helaas was Corona ook deze keer weer zijdelings van invloed. Om samenscholing bij de loting te vermijden was gekozen om de loting vooraf middels de welbekende Bingo-App te doen. Inmiddels heb ik wel onder de knie hoe je dat betrouwbaar kan doen, dus ruim van tevoren wist iedereen waar hij aan toe was en dat had deze keer zeker wél een voordeel.
Een paar weken eerder was de karpervijver op Toms Creek leeggepompt om de vissen die té groot waren of die er eigenlijk niet thuis hoorden over te zetten naar vijvers waar ze beter op hun plek waren. Dat gaf de liefhebber een uitstekend kijkje ‘onder water’. Ik was erbij en heb veel foto’s gemaakt, deze foto’s waren vervolgens voor een ieder op FB gedeeld. Wetende waar je zou komen te zitten kon je dus ook vooraf eens goed bekijken hoe de bodem er op jouw plek uitzag, toch wel handig dacht ik zo.
Zelf had ik steiger 12 geloot, en hieronder op de foto is mijn visgebied goed te zien: een vlakke bodem die anderhalve meter voor het eiland opliep tot een klein talud. Handig om te weten toch? Nu begrijp ik ook waarom de lijn af en toe slap valt bij het opspannen, het lood glijdt simpelweg naar beneden tot onderaan de helling.
En het leek erop dat deze wetenschap mij geen windeieren zou gaan leggen, ik koos er bewust voor om onderaan het talud te gaan liggen en was eigenlijk direct al succesvol. In de eerste leg (leg = wedstrijddeel) was ik met 2 vissen de winnaar, op de voet gevolgd door Marco en Eddy met 1 vis. Dat betekende voor mij 3 punten “in the pocket” (alleen winst telt), mooi begin! De overige deelnemers hadden nog niks gevangen. In de tweede leg wisten alleen Rob en ik 1 vis te vangen wat een gedeelde 1e plek in deze leg betekende, beiden scoorden hiermee 1 punt. Inmiddels stond ik dus op 4 punten, nog 1 winst van een leg (want waarom niet?) en de wedstrijd was in 3 legs en met 7 punten beslist. Het liep anders ………
Zowel in de 3e als in de 4e leg wist helemaal niemand een vis te vangen, de stand bleef zoals hij was. In de 5e leg was het niet veel beter maar Marco deed wél zeer goede zaken. Hij ving als enige 1 vis en verdiende daarmee 3 punten wat hem op de 2e plek in de wedstrijd bracht. De spanning kwam dus langzaam maar zeker weer terug, alles lag nagenoeg weer open.
Het leuke van de opzet van deze wedstrijd is dat je, zelfs wanneer je een paar legs niks vangt, toch niet kansloos bent want het kan snel weer geheel anders zijn. Na de 5e leg hadden we een langere pauze, de 6e leg wist niemand een visje te vangen maar in de 7e leg was het anders: Bas en Rene vingen hun eerste vis, maar ook Marco had er weer 1. Alle drie 1 punt en daarmee kwam, met nog 1 leg te gaan, Marco op gelijke hoogte met mij. De 8e leg moest de beslissing opleveren maar helaas, niemand ving een vis en de stand bleef zoals hij was. Een Sudden Death zijn we niet eens aan begonnen: dat zou wel eens een latertje kunnen worden en eigenlijk waren we het allemaal wel een beetje zat door de kou. Inpakken en wegwezen dan maar.
Op de parkeerplaats nog even kort geheel in Corona-stijl (denk om de 1.5 mtr) de prijsuitreiking: Marco en ik deelden de winst. Niet alleen qua punten, maar ook qua aantal gevangen vissen (beide 3). Dat betekende dat de prijs voor de winnaar (15 euro deze keer, opgebracht door de deelnemers) en de prijs voor degene die de meeste vis vangt (idem dito, maar dan 5 euro) gedeeld werd. Daarnaast voor beiden nog een waardebon van Toms Creek, wij hebben in ieder geval niet voor niks in de kou gezeten. En de resterende waardebon? Daar kon ik geen bestemming voor bedenken, die gaat mee naar de volgende wedstrijd.
