Het ene moment lijkt het allemaal nog zo ver weg, het volgende moment sta je alweer voor het hek: Pimprez 2016, 15 t/m 18 april, voor de meeste deelnemers het derde bezoek aan dit mooie complex. Wederom waren Johan en ik voor de troepen uitgereden om te kijken of de geboekte stekken misschien al eerder door de deelnemers betrokken konden worden en of de boten overal klaar lagen. Net als de voorgaande keren werden we weer hartelijk ontvangen, en na een kort gesprekje gingen we naar het water. Onze stek was nog bezet, dat wisten we, dus voor 1 nacht streken we neer op een stek die er direct naast lag. Vervolgens liepen we even een rondje om het meer om de stekken te bekijken en vooral dus ook om de aanwezige bootjes te inspecteren. Een enkele was niet aanwezig, de overige waren allemaal wel in orde op een enkele dol na. De ontbrekende bootjes werden snel aangevuld, het meer lag helemaal klaar voor de overige 12 deelnemers.
Vervolgens moesten we nog even onderhandelen of het hek bij wijze van uitzondering, én omdat we het gehele meer hadden afgehuurd, ’s morgens eerder open kon en na enig overleg mocht dat. We konden de anderen dus in de GroepsApp alvast informeren dat ze vrijdag al bijtijds konden arriveren zodat ze ook van de vrijdag al een mooie dag van konden maken.
Een mooie dag zou het zeker voor mij wel worden, ik vierde deze dag mijn 52e verjaardag en had uiteraard gezorgd voor appeltaart met slagroom. Afgesproken werd dat we vrijdagochtend om 10 uur even op onze stek bij elkaar zouden komen, en nadat iedereen een stuk appeltaart had gegeten en de diverse cadeautjes waren overhandigd (ongekend wat er tegenwoordig in de sexshop toch allemaal verkrijgbaar is, erg leuk Jeroen) waren de mannen eigenlijk niet langer te houden, ze wilden vissen. Iedereen ging naar zijn stek en er verschenen steeds meer bootjes op het water. De lijnen werden uitgevaren, het weekend begon nu toch echt en we hadden er allemaal zin in!
Al met al viel zelfs het weer overigens, in tegenstelling tot de eerdere verwachtingen, best wel mee. We hebben 2 enorme hoosbuien gehad (erg grappig als je aan de overkant Jeroen op dat moment net bezig ziet met een gevangen steur) maar er was ook een heerlijk zonnetje af en toe. Van alles wat dus, het kan erger.
‘s Avonds was het wel wat frisjes af en toe. De laatste nacht hadden we zelfs nachtvorst, maar al met al was het prima te doen. Overigens heb ik nog wel een tip: je kunt beter niet door de gladde modder lopen op afgesleten Crocs als het geregend heeft want het is precies als lopen op ijs!! Het is maar goed dat ik nog zo soepel ben want het blijft toch een belevenis als je benen onder je vandaan glijden en je met een smak op je snufferd beland. Gelukkig sliep Johan nog ……..
Af en toe hadden we ook bezoek, er lopen daar wat honden los die af en toe een kijkje komen nemen en dan even later weer weg zijn. Sommige deelnemers waren daar op voorbereid, Eddie en Sjoerd bijvoorbeeld. Die hadden er dit weekend duidelijk een vriend bij.
Ondertussen werden her en der wat vissen gevangen, erg wild was het helaas niet. Ik kwam niet verder dan een zeelt en een steur, Johan deed het met een zeelt, een steur en 2 spiegelkarpers aanmerkelijk beter. Daarnaast had vooral ik ontzettend veel last van valse ‘piepjes’, we vermoeden dat dit komt door steuren die over de bodem schuiven en dan de lijn even aanraken. Eerst schrik je er nog van, maar je raakt eraan gewend. Slapen gaat voor mij ook steeds beter: Johan heeft aardig moeten brullen om mij wakker te krijgen toen hij ’s nachts een vis had, uiteindelijk volstond het om aan mijn lijn te trekken waardoor de pieper ging piepen. Ook toen duurde het nog even maar goed, uiteindelijk konden we de boot in en alsnog de vis scheppen. Ik vond het wel lachen, Johan op dat moment iets minder. Hieronder zie je de plaatjes van onze vissen:
Misschien lijkt het er op onderstaande foto op dat ik weinig belangstelling heb wanneer Johan met zijn hengel in de weer is, het zit echter toch anders: ik had een internetbundel van Telfort, maar dat was echt droeve ellende. Een storing, daarna blijkbaar nog eentje. Veel gedoe en geen internet, daar wordt je toch wel wat verdrietig van. “Ik ben toch niet gek” maar werd het bijna wel daar hahaha. Maar goed, het was zwaar maar ik heb me er doorheen geslagen. Leuk is het niet, zeker niet op je verjaardag.
Rob en Mitchel deden het overigens een stuk beter, zij zaten op stek 12 en vingen een mooi aantal steuren en karpers. De vorige keer moesten zij al op de heenreis door omstandigheden halverwege rechtsomkeert maken, maar deze gemiste sessie hebben ze vergoed gekregen waardoor ze uiteindelijk een hele week konden blijven. Top geregeld door visvakanties.nl, nogmaals bedankt daarvoor. Hieronder alle foto’s die ik had tot het moment dat wij weggingen.
Bezorgen aan de voordeur (van de tent)? Helemaal nieuw was het niet, eerder hebben we dit grapje met een visweekend ook al uitgehaald maar het blijft toch wel leuk. Een flesje drank (dropshot in dit geval) met de voerboot bezorgen bij de buren, wij konden we wel om lachen. Prima stuurmanskunst van Johan overigens ……..
Ondertussen verschenen er in de GroepsApp diverse foto’s van de maaltijden die door de deelnemers genuttigd werden, misschien leuk om eens te zien wat er zoal naar binnen geschoven werd? Ik heb hieronder wat plaatjes neergezet, het is allemaal lang niet zo karig als u misschien zou verwachten?
Er werd natuurlijk ook nog gewoon gevist, en zoals gezegd bij het ene team met iets meer succes dan bij het andere. Sjoerd en Eddy waren de laatste deelnemers die zich hadden aangemeld om mee te gaan en hadden daarom als enige een stek op het grote meer. Hier liep het helaas al helemaal niet, en uiteindelijk moesten ze allebei genoegen nemen met een mooie zeelt. Niks mis mee, maar daar kwamen ze natuurlijk niet voor. Volgend jaar beter mannen, ander water en nieuwe kansen!
Ook bij Rene en Michel ging het weer niet echt als een speer, ‘de Leeuw’ brult wel maar zijn tanden zien we niet hahahaha. Superleuk dat jullie zo enthousiast blijven en ook de volgende keer weer meegaan, het zou leuk zijn als er dan toch eens een paar vissen op de mat komen.
Bij Jeroen en Danny ging het eigenlijk helemaal niet zo slecht deze keer. Jeroen was de eerste met een mooie steur van maar liefst 20 kilo die hij mocht drillen tijdens een vreselijke hoosbui, we hebben het tafereeltje kunnen volgen via de verrekijker en we vonden het erg vervelend voor hem (kuch). Na de steur had Jeroen zowaar nog een dubbelrun met brasem (30 liter maden is echt een gouden tip) maar het was zijn maatje Danny die uiteindelijk echt scoorde met 3 mooie karpers waaronder een spiegel en een schub. Top gedaan hoor!!
Naast Jeroen en Danny zaten Don en Marc, u weet het misschien wel, de mannen van de DMH boilies. Ondanks alle grootspraak vooraf wilde het deze keer echter niet lukken met dit hoogwaardige kwaliteitsaas, 1 vis gelost en geen enkele vis in het net. Wel erg gezellig geweest met al en toe een slokje, waar dat toe kan leiden ziet u hieronder. Gelukkig is het een gesloten complex ……
Ook Sil en Wim kregen deze keer weer geen vis op de mat, al scheelde het wel heel erg weinig met een vis die zich vast zwom in de takken. Toen hij loskwam konden zij het net er helaas niet onder krijgen en de vis zocht (waarschijnlijk lachend) de diepte weer op. Wel een complimentje voor Wim, de uitsmijters waren echt prima. En ook de koffie was prima te doen, net als de gezelligheid uiteraard. Overigens vond ik ook nog een foto van Marc die we van Don kregen met het bijschrift dat deze foto laat zien waarom hij zo blij is met zijn maatje. Eigenlijk houden we allemaal van Marc, jammer dat zijn smaak daar waar het voetbal betreft zo afwijkend is.
Wat dit jaar ook nieuw was, was dat we ’s morgens om 10 uur bij elkaar kwamen om even bij te praten over de afgelopen 24 uur. Dat was een succes, en hoewel we er m.b.t. de beste tijd nog niet helemaal uit zijn (‘s morgens of ’s middags) is het wat mij betreft wel een blijvertje.
Dat het de laatste nacht gevroren heeft moge duidelijk zijn, gelukkig zijn de slaapzakken tegenwoordig dermate goed dat dit niet direct een probleem meer is. Behalve als je er ’s nachts even uit moet voor een snelle pitstop, dan is het toch even afzien.
En zo kwam er aan dit weekend ook weer een einde, ik kijk er met veel plezier op terug en heb begrepen dat dit voor alle deelnemers zo is. Het gebrek aan vis is wel wat pijnlijk, mede daarom zijn we voor het voorjaar 2017 een andere locatie bezig, maar wat mij betreft kom ik zeker nog een keertje terug op Pimprez.
Jos Holla.
