De avond van Hemelvaartsdag, mooi zwoel weer en ik sta samen met mijn vrouw Joke langs de waterkant van de beoogde plek aan de Lage Vaart. De waterkant is onbegaanbaar voor onze leden waarvan de gemiddelde leeftijd toch wat hoog ligt. Iedereen zou moeten knippen en bovendien is het riet tot meer dan een meter uit de kant aanwezig, op zoek naar een alternatief dus. De tweede plek was niet veel beter maar bij de derde plek, de Oleanderstraat, zouden we prima moeten kunnen vissen.

Snel iedereen op de hoogte gesteld per mail, Messenger en SMS en controleren dat iedereen het gelezen heeft. Uiteindelijk is dat goed gekomen. Zaterdag was het dan zover. Chris, Edwin en ik waren al vroeg aanwezig om de nodige voorbereidingen langs het parcours te doen. Bij het uitzetten hebben we het zo uitgelopen dat iedereen een open plek had en niemand dus hoefde te knippen. “Service van de organisatie, wij denken met u mee” noemen we dat. Gevolg was wel dat de afstanden tussen de stekken niet overal gelijk was maar ze waren wel allemaal prima bevisbaar en naar eer en geweten eerlijk verdeeld, althans volgens ons. Tenslotte wordt er altijd nog geloot om de stekken dus enig voordeel van het uitzetten is ondenkbaar.

Om zeven uur was iedereen (op Piet en Willy na, die hadden afgemeld) present. Rekening houdend met de omwonenden werd op gedempte toon een gesprek gevoerd en nog even de regels benadrukt dat het leempad en gras niet met de auto kon worden betreden. Dat betekent sjouwen vanaf de weg naar de waterkant en later weer terug, maar we hebben afgesproken elkaar te helpen en zo geschiedde. Voor de ene plek was het helaas iets meer lopen dan de andere, ondanks dat we ons uiterste best hadden gedaan met het uitzetten. Tja, het gaat weleens mis, we zijn immers geen professionals maar slechts vrijwilligers. Zoals met alles in de sport geldt hier dan ook: gewoon accepteren en genieten van je dag.

Uiteindelijk had iedereen zijn plekje gevonden en kon begonnen worden met de voorbereidingen. Om half negen was het dan eindelijk zover, samen met Chris kon ik het aanvangssignaal geven voor de wedstrijd. Er was mooi weer voorspeldt met weinig tot geen wind. Net als vele anderen had ook ik mijn vaste stok opgetuigd om daarmee mijn geluk te beproeven. Die wind, dat was toch wel een dingetje. Hij stond dwars op de vaart en was toch wat harder dan verwacht. Maar we gaan het proberen.

Met zorg heb ik mijn voerballen op de juiste afstand geplaatst en mijn lijn op de 13 meter gebracht. Bijschieten met maden en casters en wachten op de eerste aanbeet …… dat viel dus tegen. Na ongeveer een drie kwartier zag ik mijn buurman Michael Smit een brasem landen met de feeder. Hij had het even met de stok geprobeerd maar toch snel op de feeder overgegaan. Twijfel bekruipt mij dan, zal ik ook wisselen? Dan zie ik een ruggetje van een brasem aan de oppervlakte een meter uit mijn stekje.

Snel maden geschoten en mijn haak voorzien van een worm met een made. Langzaam brengen en met resultaat! Een lekkere brasem trekt het elastiek uit de top en na een tijdje kan ik hem landen. Lekker gevoel, de eerste vis, geen bonuspunten. Ondertussen zie ik Michael weer een brasem landen met de feeder, hij is een van de weinigen die redelijk veel aanbeten heeft. Toch maar wisselen dan, het is immers al een uurtje stil op de dobber kant.

Na een half uur kan ik dan eindelijk mijn tweede vis landen, deze is een stuk groter en zwaarder en even denk ik nog dat ik goed meedoe. Om me heen wordt eigenlijk niets gevangen , behalve door Michael dan, die er een constant tempo in heeft. Dan zit er voor mij niet anders op dan kijken naar mijn onbeweeglijke top van de feeder en genieten van wat er om me heen gebeurd. De ganzen hebben ook weer aardig wat jongen kon ik zien.

Aan mijn linkerkant werd er duidelijk weinig tot niets gevangen, altijd goed te zien aan het loop en keuvel gedrag. We zoeken elkaar dan tussendoor even op om te informeren of het bij de een net zo slecht gaat als bij de ander, wat vissen betreft dan. Verder altijd gezellig om dat ook te kunnen doen en dat maakt de competitie ook leuk. Geen fanatiek wedstrijdvissen maar normaal je ding doen en het vooral gezellig onder elkaar hebben. De regels kennen we allemaal en onderling vertrouwen we erop dat we ons houden aan die afspraken die we met elkaar hebben gemaakt. Ook dat maakt het leuk, we hoeven niet als politieagenten langs het parcours om te controleren of iedereen zich wel gedraagt. Nee, het vertrouwen is groot en dat moet zo blijven. De deelnemers zorgen er zelf wel voor dat dit vertrouwen niet beschaamd wordt, toch?

Al met al kroop de tijd voort, als er niet veel gebeurt op je stek is het eigenlijk wachten op half twee zodat we de wedstrijd kunnen beëindigen. Dat gold niet voor Chris, Hij had tot een uur of twaalf nog niks maar begon aan een inhaalrace in het laatste uur. Helaas voor hem was de tijd toch onverbiddelijk en om half twee konden we toeteren en opruimen.

 

 

Daarna de weging om te kijken hoe iedereen het ervan af had gebracht. In totaal waren er vier man zonder vis, maar uiteindelijk hebben we met zijn allen ruim 68 kilo kunnen bemachtigen. En dat was niet door de grote aantallen vis, maar elke vis die was gevangen was van aardig gewicht. Allemaal brasem en opvallend, geen enkele voorn. Theo was de enige die nog een baars had mogen vangen.

De top drie van vandaag:
Cor Kraneveldt (vanaf de kopstek): 14,8 kilo
Ron da Graca:                                 13,9 kilo
Michael Smit:                                   12,3 kilo

Mannen, goed gevist en tot over twee weken. Dan vissen we aan de Hoge Vaart bij de Silo. De volledige uitslag én de tussenstand in de competitie vindt u via deze link.