Eindelijk is het zover. Vandaag gaat de beslissing vallen wie er zich de meester witvisser mag noemen van HSV Almere. Eigenlijk van heel Almere: deelname staat immers open voor alle vispashouders van onze HSV, wellicht iets om voor volgend jaar in de gaten te houden?
Eigenlijk waren er nog twee kanshebbers voor de eerste plek, namelijk Edwin Kos en Michael v.d. Brink. Het kon nog steeds wel alle kanten opvallen dus er zat toch nog een beetje spanning op de wedstrijd.
Dit keer moesten we wederom uitwijken naar een andere locatie. De oorspronkelijke locatie, de Hoge Vaart, was het gebied van roeivereniging Pampus dit keer. Er was een grote roeiwedstrijd gepland en om geen overlast te veroorzaken (of te ervaren) zijn we uitgeweken naar de Lage Vaart aan de Trekweg. Een plek waar we eigenlijk een maand geleden zouden vissen, maar toen zijn we juist uitgeweken naar de Hoge Vaart vanwege het vele wier. Het wier zou nu geen probleem meer moeten zijn was de boodschap, hierin vooral gesterkt door de woorden van een deelnemer die het de vorige keer erg jammer vond dat we waren uitgeweken. Het was volgens hem toen al best bevisbaar.
Afijn, we zouden het ermee moeten doen. Met de federatie geregeld dat de vergunning voor het viswater werd omgezet en iedereen per mail, sms, messenger, whatsapp en telefoon op de hoogte gebracht van de verandering zodat iedereen aanwezig kon zijn.
Om half zeven waren Edwin en Chris al paraat om de stekken weer uit te zetten. Ik was er vijf minuten later maar zag de mannen met de bordjes in de hand mij tegemoet lopen. Er zat een karpervisser met tentje op de beoogde stek 3. Tja, gelukkig is de Lage Vaart daar lang genoeg dus ‘leven en laten leven’ uiteraard. Lekker laten blijven zitten dus, wij zoeken ons heil wel vanaf het midden van de Trekweg.
Omdat niet iedereen daar rekening mee hield ben ik weer teruggereden naar het begin bij de bocht van de Vaartplas en iedereen doorverwezen naar het parcours. Rond zeven uur was iedereen aanwezig en kon ik ook naar de verzamelplek om te starten met loten.
Uiteindelijk was Koos de gelukkige met de staart positie en ik mocht de koppositie bemannen. Het leuke van deze loting was dat Edwin en Michael naast elkaar hadden geloot op 2 en 3. Ik kon dan vanaf 1 ook redelijk in de gaten houden wat hun keuzes zouden zijn en het verloop van de strijd goed volgen. Maar goed, ik had natuurlijk ook gewoon mijn eigen strategie.
Ik zou in ieder geval met de vaste stok gaan vissen. Het weer was er prima voor en ik vind het gewoon de leukste manier van witvissen. Ok, het is natuurlijk een wedstrijd en het gaat erom wie de meeste kilo’s vangt maar voor mij staat plezier in het vissen bovenaan. Net als bij Harm, zie foto hieronder.
Naast de vaste stok had ik ook de feeder opgetuigd om te proberen de overkant te belagen. Vanuit het karpervissen weet ik dat de brasem zich daar ook vlak onder de kanten ophoudt. Het was wel even uitkijken, er was een mooie plek met een dode boom vlak voor me maar wel met een dik wierveld aan de rechterkant ernaast. Opletten met gooien dat je er niet in komt met je korf en oppassen met het drillen van eventuele vis. Wier is toch bijna een garantie voor het lossen van vis wanneer je vist met dunnere onderlijnen.
Om half negen was de geplande begintijd en dus kon ik de wedstrijd “in toeteren”. Ik had zo’n 12 voerballen gemaakt ter grootte van een tennisbal. Mijn idee was om wat zwaarder te voeren en proberen daarmee vis aan te trekken maar vooral op de plek te houden. Ook als ik eventueel op de feeder zou overschakelen. Daarna de feeder ter hand en zo’n 15 voerkorven op de plek aan de overkant gebracht. Dit had toch wel twee redenen. Ik wist dat mijn buurman (Edwin) zeker met de feeder zou zitten dus ik hoopte met mijn voerplek ervoor te zorgen dat vis die er eventueel zou zitten in ieder geval niet naar hem zou trekken.
Daarna terug op de vaste stok. Er stond weinig tot geen stroming, dat zou het wellicht wat moeilijker maken maar het leven kwam erop. Al snel had ik een aantal voorns te pakken en dat waren niet eens de hele kleintjes. Het loonde om die te pakken te nemen. Na een anderhalf uur (regelmatig voorn vangend) kwam de baars in beeld, tezamen met wat wind en stroming. Dan maar over naar de feeder. De hair vol met wormen met een maiskorrel als extra stopper moest het doen. Resultaat na anderhalf uur vissen toch drie (echt) grote brasems. Het scheppen en onthaken moest voorzichtig om de schepnetsteel heel te houden. Toen ik het staren naar het topje wel weer zat begon te worden toch weer terug naar de stok. Het voeren had geholpen, de vis zat er nog wel. Niet meer zoveel als eerst maar ik had verzuimd het plekje te onderhouden. Uiteindelijk heb ik toch 25 vissen kunnen vangen vandaag.
Ondertussen was de strijd tussen Michael en Edwin toch wel een beetje gedaan. Beiden zaten afwisselend met de vaste stok en de feeder. De vaste stok leverde wel wat vis op maar het liep minder als bij mij, het voordeel van de kopstek denk ik dan maar. Met de feeder zag ik Edwin wel brasem drillen en scheppen, Michael kreeg de brasem er niet op.
Loodvrij feedervissen?? Het kan en het werkt, mooi item voor volgend seizoen!!
Uiteindelijk kon ik de wedstrijd (die we overigens onder fraaie weersomstandigheden hebben mogen doormaken) om half twee afblazen. Tijd om op te ruimen en te wegen.
Het resultaat was als volgt:
1e Don 12.070 gram
2e Edwin 10.840 gram
3e Koos 9.500 gram.
Twee man waren eerder weggegaan, vast met een goede reden al had ik daar geen weet van. Wellicht de volgende keer toch de organisatie even inlichten over voortijdig vertrek? Afijn, dan maar de regels toepassen en bij beide heren 25 punten als uitslag neergezet. Iedereen was ondertussen al op weg naar de manege alwaar we onder het genot van een drankje en een versnapering (bittergarnituur) de competitie konden afsluiten.
De resultaten van de 11 wedstrijden zijn bij elkaar opgeteld en de drie slechtste resultaten (de afschrijvers) uiteindelijk weer eraf gehaald. Dit leverde uiteindelijk de volgende top 3 op:
Nummer 1: Edwin Kos
met 20 punten en ruim 65 kilo.
Nummer 2: Michael Brink met 27 punten en ruim 52 kilo vis.
Nummer 3: Harm Groothedde met 32 punten en ruim 73 kilo vis
Edwin van harte gefeliciteerd.
Uiteindelijk heeft iedereen zijn beloning mogen ontvangen in de vorm van een waardebon (klikkerdeklik, deelname is echt wel de moeite) van Hengelsport Centrum Nijkerk. Voor de totale uitslag kunt u klikken op deze link.
Hiermee is ook een eind gekomen aan mijn rol als organisator van de Witviscommisie. Het organiseren van deze competitie is voor mij in combinatie met werk/privé en andere visbezigheden eenvoudigweg niet meer met plezier te doen.
Het is nu even afwachten hoe er verder wordt gegaan en of iemand het stokje gaat overnemen. Houdt voor meer informatie dus de website in de gaten, hopelijk staat er nog iemand op die hier tijd en energie in wil steken.
Ik dank in ieder geval een ieder voor zijn deelname en zijn al dan niet positieve inbreng!
Don
