Vliegvissen is al een jarenoude tak van de hengelsport, de eerste signalen over vliegvissen dateren al uit de periode van de Romeinen en uit de vroege Chinese tijd. De eerste signalen van het “moderne” vliegvissen komen uit de tijd van de Middeleeuwen, uit Schotland en het noorden van Engeland waar de techniek werd gebruikt voor het vissen in snel stromende, rotsige rivieren. In de tweede helft van de 19e eeuw is de vistechniek in Engeland verder ontwikkeld door de opkomst van vliegvisclubs en de publicatie van een aantal boeken waarin uitleg werd gegeven over de het binden van vliegen en de te hanteren techniek. Vanuit Engeland is de techniek door de Engelse Adel verspreid naar onder andere Scandinavie en Amerika. Later heeft zich dit verspreid door Europa, waar het voornamelijk in de Oostbloklanden populair is geworden.
In de beginperiode van het vliegvissen waren er natuurlijk niet de geavanceerde materialen die wij vandaag de dag kennen. Hengels werden gemaakt van houten of bamboe stokken en de lijn werd gevlochten van paardenhaar. Hierdoor werd er voornamelijk gevist op korte afstand. De vlieg werd hooguit 2 á 3 hengellengtes ver geworpen waarbij de lijn droog werd gehouden door deze door de lucht te laten dansen.
Rond het einde van de 18e en het begin van de 19e eeuw werd voor het eerst lijnen gemaakt van zijde in plaats van paardenhaar. De lijnen werden daarmee zwaar genoeg om te werpen zoals we dat tegenwoordig ook nog doen en wat wordt verstaan onder het echte vliegvissen. Werd voorheen met de wind mee gevist en werd de wind gebruikt voor het ‘dragen’ van de lijn, met het gebruik van zijde was het mogelijk om ook tegen de wind in te vissen en de lijn verder te werpen dan ooit tevoren mogelijk was. Het vissen met zijde had echter ook een nadeel: zijde neemt water op en zinkt daardoor in het water. De eerste lijnen moesten hierdoor regelmatig worden gedroogd.
Naast de vislijn, ontwikkelde ook de hengel zich. Werd in het verleden nog een houten of bamboe stok gebruikt. Het vissen met een zware, starre hengel gemaakt van hout was niet eenvoudig, voor het werpen van de lijn moest flink gewerkt worden. Tegenwoordig wordt veel gebruik gemaakt van hypermoderne composieten zoals carbon voor het fabriceren van de hengel, deze hengels zijn ultralicht en zeer flexibel zodat een enkele polsbeweging al voldoende is om de lijn te laten dansen in de lucht en om een lijn ver te werpen.
Bron: http://www.vliegvis.nl
