En daar gaan we weer (het volledige artikel vindt u onderaan de pagina): “we (lees: Marjolein Veenstra van de PvdD?) gaan als gemeente binnenkort uitleggen waarom hengelen ongewenst is”.

Je vraagt je dan natuurlijk direct af of die gedachte door de gemeente Almere (coalitie en oppositie?) ook daadwerkelijk breed gedragen wordt. Dat de gemeente Almere de hengelsport niet gaat faciliteren  zoals vastgelegd in het coalitieakkoord (dat geldt overigens eveneens voor paardrijden) is een triest gegeven maar dat is natuurlijk heel iets anders dan dat de gemeente Almere de hengelsport (én het paardrijden) bewust gaat frustreren. Gaat Marjolein hierin straks een stap te ver? Daar zal ‘de gemeente’ over oordelen, wij zijn dan vooral benieuwd waar Marjolein mee gaat komen en hoe de andere partijen in de coalitie daarover denken. Vooralsnog vertrouwen wij op hun gezond verstand om de welbekende zienswijze van de PvdD niet blindelings te volgen.

Overigens kennen wij Marjolein ondertussen wel dus weten we ook wat er komen gaat: de eeuwige herhaling van haar misvatting waar het pijn bij vissen betreft. Ze volgt kritiekloos de wetenschappelijk achterhaalde resultaten van Lynne Sneddon, zie hiervoor de bijlages (zeer veel van hetzelfde) onderaan dit bericht van Marjolein. Het gammele kaartenhuis van “vissen lijden pijn” is gebouwd op achterhaald gedragsonderzoek en dat is een gegeven waar een integer politicus en bestuurder (lees: de gemeente Almere) niet omheen kan. Prof. Brian Key legt dat in het onderstaande YouTube filmpje feilloos uit.

Wij onderschrijven dan ook de stelling van prof. Bryan Key dat het nu echt tijd wordt dat al diegenen die geloven dat vissen pijn kunnen lijden hun vertrouwen in de beperkingen van hun eigen verbeeldingskracht vervangen voor de moderne neurowetenschappelijke benadering die serieuze twijfels oproept over de aanname dat “gevoel” noodzakelijk is voor complex gedrag en overleving in organismen. Essentieel hierbij is het onderscheid tussen nociceptie en pijn, een onderscheid dat we moeten begrijpen voor onze eigen gedragingen, laat staan van dat van vissen. Het welzijn van vissen is beter gediend bij een samenleving die zich baseert op objectieve maatstaven van gezondheid en welzijn dan een samenleving die blijft steunen op volksgeloof in denkbeeldige gevoelens van vis.

.