"SKP Almere: de tweede uitzetting"

 

 

Wachten duurt altijd lang, zeker als je weet dat je 2 jaar moet wachten op iets wat je leuk vind om te doen. Spiegeltjes uitzetten bijvoorbeeld. Maar het was een bewuste keuze om een jaartje over te slaan zodat we eerst eens rustig konden kijken hoe de eerste lichting projectvissen het zou doen.

  

Die eerste lichting bleek toch wel een succes te zijn, we hebben bijzonder veel terugmeldingen gehad én de vissen bleken behoorlijk te groeien, blijkbaar hebben ze het in Almere erg naar hun zin. Wat ook heel opvallend was, was dat de vissen heen en weer zwemmen: van het Weerwater naar de Leeghwaterplas en weer terug, waarbij er ook velen in het Beatrixpark blijven hangen. De reden? Daar kunnen we alleen maar naar gissen. En het meest bijzonder vind ik zelf dat je ziet dat vissen met beschadigingen goed herstellen. Er zijn vissen terug gemeld die bij het uitzetten grote gedeeltes van de staart misten, maar bij de terugvangst bleek deze weer netjes aangegroeid te zijn (Klik maar hier). Heel apart!

  

Maar goed, de tweede lichting was onderweg, op zaterdagmorgen 24 november zouden ze geleverd worden. We konden dus met de voorbereidingen beginnen, en eigenlijk is er best nog wel wat te regelen voor zo'n uitzetting. Denk bijvoorbeeld aan de bordjes waar de gewichten op geschreven worden, maar ook aan de teilen voor het ophalen van de vissen, de badjes die als tijdelijke verblijfplaats moesten dienen, een aggregaat en dompelpomp om de badjes te vullen, maar niet te vergeten ook de catering uiteraard. Daarnaast moet de werkplek ingericht worden, maar er moeten vooraf ook vrijwilligers gezocht worden die een handje willen toesteken. Gelukkig is dat hier geen probleem, dat bleek ook deze keer wel weer. De opkomst was wederom bijzonder goed, een teken dat een dergelijk project leeft in onze omgeving.

 

Ik was zelf omstreeks 10:00 uur aanwezig op de uitzetplek, het was frisjes en het zat potdicht van de mist. Maar het was droog, en dat vond ik persoonlijk toch wel het belangrijkste. Kort na mij arriveerde Gaby en Johan en konden we de spullen uitladen en in gereedheid brengen. Langzaamaan druppelden de belangstellenden binnen, het werd onder het genot van een lekker bakkie koffie gezellig druk in afwachting van de vissen.

 

 

 

 

Onder het genot van een vers bakje koffie dus, gezet door onze vertrouwde cateringdame Patricia konden we rustig wachten op de komst van de vrachtwagen met de vissen. Deze zou tussen 13:00 en 13:15 uur arriveren en was net als de vorige keer keurig op tijd. Had ik al gezegd dat ze uit Duitsland komen? Vervolgens gingen de luiken open en konden de vissen overgeschept worden in de gereed staande teilen. Een proces wat misschien ooit nog eens iets visvriendelijker zou moeten kunnen, maar met de wetenschap dat deze visjes oorspronkelijk voor de pan gekweekt worden (weinig schubben is makkelijk schoonmaken) mogen ze niet mopperen dat ze uiteindelijk hier belanden denk ik.

 

               De aankomst: alle mannen verzamelen en even de schouders eronder .........
               en vooral niet zeuren om een nat pak "-)))
 

 

 

 

 

Het waren lbijzonder evenslustige visjes, en het vele gespartel leverde menig vrijwilliger een kletsnatte broek op zoals je op de foto's hieronder en op het voorgaande filmpje goed kunt zien. Tja ....... Dankzij alle vrijwilligers (toppers!!) was de vrachtwagen supersnel gelost en waren de vissen binnen de kortste keren naar de badjes gebracht waar ze moesten wachten tot ze aan de beurt waren om gewogen en gefotografeerd te worden.

  

 

 

 

 

                   Heel relaxed rondjes zwemmen in de badjes. Ideale oplossing zo .....  

 

 

  

Toen alle vissen uiteindelijk in de gereedstaande badjes verzameld waren was dat toch eigenlijk wel een bijzonder leuk gezicht. Van stress was zo op het oog geen sprake bij de vissen, je proefde meer een soort gelatenheid. Wat ook opviel was de helderheid van het water, het leek wel kraanwater. Behalve de spiegels bleek er ook een schubkarper tussen de vissen rond te zwemmen, een hele mooie schub met een mooie hoge rug. Ook die zou ik graag nog eens terugzien en ook die hebben we gemonitoord. Je weet maar nooit .......

  

 

 

               En nog maar een leuk 'badfilmpje'......

 

 

 

 

 

Nu iedereen tot rust was gekomen konden we met het echte werk beginnen: het monitoren van de vissen. We hadden afspraken gemaakt over de eerste vissen:

 

nummer 1 werd uitgezet door Rody, hij is degene die de afgelopen jaren de meeste spiegeltjes heeft teruggemeld.

 

Nummer 2 t/m 5 werden uitgezet door de finalisten van "De Heerema Schaal": Don, Mitchell, Johan en ikzelf.

 

Maar eerst werd de weegapparatuur nog even grondig afgesteld en getest, en hoewel dat in eerste instantie niet helemaal soepeltjes verliep ging het later toch wel goed gelukkig. Ook de vissen uit de badjes halen vereiste nog wel wat aanpassingen. We hadden er een netje voor, maar dat werkte niet omdat de vissen steeds met de punt van de rugvin erin vast kwamen te zitten. Eruit scheppen met een weegzak bleek uiteindelijk een betere optie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               Het monitoren van de vissen .......

 

 

 

 

Eindelijk stond alles naar wens en konden we beginnen met de officiële start van de tweede uitzetting. Ook deze keer weer met champagne, en uiteraard was Mark van de Ham als bedenker van dit project degene die de fles mocht ontkurken. Dat lukte hem bijzonder goed, en met een droge knal was de start van deze tweede uitzetting een feit.

 

               De officiële opening middels een korte speech .........

 

 

 

               Champagne bij de eerste vis .......

 

Daarna was Rody aan de beurt, hij was zoals eerder gemeld als beste terugmelder degene die de eerste vis de vrijheid mocht schenken. En wat dat betreft boffen deze vissen zoals eerder gezegd dus maar: in plaats van in de pan eerst op reis, dan een lekker bad, vervolgens op de foto en daarna lekker de vinnen uitslaan op het Weerwater. Soms zit het mee..........

 

Maar goed, na een aai en een kus kon Rody zijn visje (hij noemt hem Myron) dan eindelijk de vrijheid geven, hopelijk komt hij snel weer eens een keertje boven water.

 

 

 

 

 

 

  

               De eerste vis (Myron dus) uitgezet door Rody, nog maar een keertje want ik kon niet kiezen ..........

 

Vervolgens waren de finalisten van "De Heerema Schaal" aan de beurt, en dat werd toch wel een hilarisch tafereeltje. De vissen hadden zoals bleek geen geduld om even voor de camera te poseren, iedere keer was er wel weer eentje die zich uit de handen van zijn 'uitzetter' wist te wurmen. Wat een temperament zeg! Maar uiteindelijk lukte het dan toch, en ook deze 4 vissen konden het ruime sop kiezen. En we weten het: een mat had gekund, maar wij dachten dit klusje toch echt even snel te klaren. Niet dus .........

  

    
 
               Bekijk hieronder een filmpje waaruit blijkt dat het toch lastig is om 4 visjes tegelijk te laten
               poseren voor de camera.

 

 

Nu konden we dan echt van start gaan met de uitzetting. Eerst werden er nog 5 visjes in het Weerwater uitgezet, vervolgens kwamen de nummers 11 t/m 40 op de fotoplank. Deze vissen werden in teilen gedaan waarna ze door Gaby, Marc en Raymond naar de Leeghwaterplas werden gebracht om aldaar uitgezet te worden. Hieronder vind u een paar mooie foto's van dit gebeuren. Gebleken is overigens dat de vissen sowieso de weg naar de Leeghwaterplas wel vinden vanaf het Weerwater, maar toch kozen we wederom voor deze manier van uitzetten omdat we dat vanaf het begin zo afgesproken hebben.

 

 

 

 

 

Ondertussen gingen Mark, Mark, Rody en Nick rustig verder met het fotograferen van de vissen die door diverse vrijwilligers werden aangedragen. Namen noemen?? Oke, ik probeer het: Rob, Marco, Johnny, Marlon waren volgens mij degenen die ik het meeste bezig heb gezien wet het wegen, Ruud en Harry zag ik veelvuldig bezig aan de waterkant. Maar ik weet nu al dat ik anderen tekort doe omdat er veel meer mensen actief bezig waren zoals Jeffrey, Frank, Rene,Raymond, Gaby, Don, Henk enzovoort. Melvin en Johan nog bedankt voor de filmpjes, maar eigenlijk moet ik dit ook helemaal niet doen ..............

  

Zelf was ik eigenlijk overal aanwezig waar dat nodig is, variërend van de badjes tot de waterkant en de werkplek tot de cateringbus. Zoals je hieronder ziet draai ik er zelfs mijn hand niet voor om om mijn teamleden een broodje worst te voeren als dat nodig is.

  

 

 

 

 

Menigeen maakte van de mogelijkheid gebruik om zijn eigen adoptiekindje uit te zetten, en langzaam maar zeker werden de badjes leger en leger. Uiteindelijk hebben we 169 visjes de vrijheid kunnen geven en hiermee hebben we geheel volgens plan een bestand van iets meer dan 1 spiegelkarper per hectare op dit watersysteem gecreëerd. Ik denk dat dat ook wel voldoende is gezien het aanwezige bestand aan schubkarpers, het moet natuurlijk niet zo zijn dat je straks alleen maar spiegeltjes vangt, we hebben bewust gekozen voor een mooie bezettingsgraad en we denken dat we het zo prima gedaan hebben. Over een aantal jaren is het de bedoeling om op gezette tijden weer kleine onderhoudsuitzettingen te doen, maar dat is nog ver weg allemaal.

 

 

  

                  Het uitzetten van de vissen .....

  

 

 

 

Het blijft een mooi gezicht als je die vissen wat onwennig weg ziet zwemmen, nou maar hopen dat ze snel hun draai vinden op onze mooie wateren. Wij zijn blij dat we hier een bestand hebben kunnen creëren waar wijzelf maar zeker ook de generatie karpervissers na ons nog volop van kan genieten.

 

 

 

Na gedane arbeid is het goed rusten. Onder het genot van een bakje soep en voor sommigen een sigaartje hebben we nog heel even nagekletst, en daarna zijn we zeer tevreden weer huiswaarts gekeerd. Het was een mooie dag geweest en de klus was geklaard. Nu maar wachten op de eerste terugmelding, hopelijk laat die niet al te lang op zich wachten.

 

Hieronder vind u een overzicht van de sponsors van deze uitzetting alsmede een overzicht van alle adoptieouders, zij hebben samen mede voor de financiële middelen voor dit project gezorgd en daar ben ik ze bijzonder dankbaar voor!

 

En tot slot nog mijn dank aan de mensen van het SKP team voor hun bijdrage in de voorbereiding en de uitvoering van beide uitzettingen:

Mark vd Ham

Mark vd Laar

Rody Calis

Tom Engel

Johnny Pijpers

 

En nu vooral niet vergeten om de gevangen visjes even te fotograferen, te meten en te wegen zodat we een mooi inzicht in hun ontwikkeling kunnen krijgen. Melden kan zowel bij de KCA als bij de BCWA of elders bij de vereniging, alle meldingen komen zeker op hun plek. Alvast bedankt voor je medewerking.

 

Jos Holla.

 

NB: helaas zijn er een paar plankfoto's verloren gegaan en zwemmen er nu dus een paar weeskindjes rond. Degene die één van deze weeskindjes vangt wordt automatisch adoptieouder van de betreffende vis, reden temeer om vooral je vangsten van de spiegeltjes te blijven melden!

 

Tot slot nog een bijzonder leuk filmpje gemaakt door Jeffrey Haak: