Op zondag 26 februari hebben we een wedstrijd aan het Amsterdam Rijn Kanaal (ARK) gevist. Het ARK is een echte klotsbak van zo’n 100 meter breed, ongeveer 6 á 7 meter diep en met een hoge oever waar met grote regelmaat enorme schepen passeren. De zuiging/stroming die deze reuzen veroorzaken is werkelijk enorm, je voerplek is in no-time verdwenen.

Op 30 meter uit de kant is het ongeveer 7 meter diep, op 15 meter afstand 6 meter en vlak onder de kant is het toch nog zo’n 3 meter diep. Trappetjes in de damwanden zitten er iedere 25 meter, mooi voor de veiligheid en een mooie afstand voor de stekverdeling. Al met al een echte uitdaging om hier een visje te kunnen vangen, wie houdt daar nou niet van?? Wat dat betreft mooi dat er toch nog een deelnemersveld was van 14 man en dat hadden er meer kunnen zijn, helaas viel de datum voor enkelen nogal ongelukkig. Maar ondanks dat dik tevreden met de opkomst.

Mario en ik waren al vroeg aan de waterkant om de vlaggen te plaatsen en de stekken uit te zetten, dat was snel geregeld (ideaal voor de afstand bepaling die ‘trappetjes’ in de damwand) en het zag er weer keurig verzorgt uit zo. Daarna was het wachten op de deelnemers die allemaal keurig op tijd aanwezig waren, vervolgens snel even loten en allemaal naar de stek.

We visten trouwens wederom zowel solo als koppel en dat ging weer prima. Bij het feedervissen kan je, in tegenstelling van het karpervissen, best wel dicht bij elkaar zitten zonder elkaar tot last te zijn en dan maakt het eigenlijk niet uit of er nou een koppel of een solo deelnemer naast je zit. Snel installeerde iedere deelnemer zich in afwachting van het beginsignaal. Dát was overigens het enige wat niet lekker ging: de toeter deed het niet dus de organisatie moest om 8 uur even langs het parcours lopen. Geen probleem, de hengels gingen overal snel te water en daarmee was de wedstrijd aan het ARK officieel begonnen.

Het is echt leuk om daar een keer te vissen, echt niet te vergelijken met bv de Lage Vaart. Ten zuiden van het spoorviaduct is het water Landelijk ingebracht (let op, ten noorden van de brug helaas dus niet) en er is meer dan voldoende oever beschikbaar. Hoewel de vorige oefensessie door vreselijk slecht weer letterlijk en figuurlijk nogal in het water was gevallen hebben we toen toch zeker veel ervaring op kunnen doen, mijn maat en ik verschenen daarom ook goedgemutst aan de waterkant. Aas, voer en materiaal, alles was tip-top in orde voor het echte werk. Bovendien was het ook heerlijk weer: weinig tot matige wind, weliswaar oostenwind dus steenkoud maar achter de plu en in het zonnetje was het echt prima te doen. En het was droog, dat was nog het aller fijnst eigenlijk. De stemming zat er dus op voorhand goed in, nu de vis nog!!

Mijn maat Mario had al snel vis, dat gaf de burger moed maar helaas bleef het verder vrij stil. Hij haakte nog een ondermaats visje wat voortijdig losschoot en nog een grondel maar daar bleef het bij. Voor mij leek het uit te draaien op een blank maar met werkelijk het allerlaatste korfje wist ik toch een mooie brasem te vangen. Ik zag overigens verderop wel met enige regelmaat een schepnet het water in gaan maar ik had geen idee of dat maatse vis was en wie de vangers waren. Bij onze rechterburen bleef het helemaal stil, bij de linkerburen werden wel een paar visjes gevangen maar wild was het niet. En ondertussen kwam er regelmatig een grote boot voorbij, al was het volgens Harm stil: doordeweeks is het er vele malen drukker met scheepvaart.

Om 13:00 uur had het eindsignaal moeten klinken maar dat zat er dus niet in. Gelukkig was het voor iedereen wel duidelijk dat de wedstrijd erop zat dus snel werden de hengels binnen gedraaid en werden de spullen weer ingepakt. Daarna was het verzamelen voor de uitslag en om nog enkele kleine prijsjes te verloten.

Na het verzamelen van de scores bleek dat John vandaag met overmacht de allersterkste was, hij wist maar liefst 9 maatse vissen te vangen en kreeg de bescheiden wisseltrofee voor 1 jaar mee naar huis. Daarnaast mocht hij als eerste een prijsje kiezen.

Koos eindigde met 5 vissen als 2e en Harm werd met 4 vissen derde. Het was duidelijk dat de ervaren ‘oude garde’ vandaag hun slag hebben geslagen en de ‘groentjes’ een lesje hebben geleerd, een mooie uitdaging voor de toekomst. Maar voordat het zover is eerst maar eens een paar keer serieus trainen aldaar (in de zomer), daarna zien we wel verder.

Mario, Gertjan en ik hadden overigens allen 1 maatse vis, de overige deelnemers gingen met lege handen naar huis. Althans, we hadden nog wat kleine prijsjes die verloot werden en daarna zat het erop: op naar de Voorjaarswedstrijd op zondag 23 april.