Jaja, het is alweer medio oktober en dat betekent dat het witvisseizoen ten einde loopt. Traditioneel wordt de ‘’Najaarswedstrijd’’ dan gevist en wordt het witvisseizoen hiermee afgesloten. De wedstrijd vond plaats op zaterdag 13 oktober en de locatie was het bekende parcours langs het Johnsonpad aan de lage vaart. Voor de deze wedstrijd hadden 12 man zich aangemeld en dat is natuurlijk een mooi aantal. Ook geheel volgens traditie, althans dit seizoen, is dat we weer konden rekenen op lekker visweer en dat maakt het ook een stuk leuker.
Nadat we snel geloot hebben (Cor Kraneveldt kop en ikzelf staart) kon iedereen opbouwen. Diverse feeders maar ook vaste stokken worden klaargemaakt. Gezien de warme temperaturen is het niet gek dat de ‘’platten’’ nog azen en inmiddels een wintervoorraadje gaan aanleggen. Met een paar dikke Lage Vaart brasems op de feeder doe je dan qua gewicht goede zaken. Wat ook opvalt is dat het water nog steeds behoorlijk troebel is en geen kraanwater, zoals tijdens de vorige Najaarswedstrijd. Daar werd de strijd beslist met een paar baarzen (debacle)…
Zelf kies ik voor de vaste stok omdat er momenteel véél en ook dikke voorn zwemt. Om half 9 klinkt het signaal en mogen we beginnen. De eerste ‘’visjes’’ worden gevangen vanaf het begin, maar na afloop blijkt dat veel deelnemers niet meer van de kleine baarsjes afkwamen. Op mais, op werkelijk van alles werden ze vangen. Ik vang zelf op maden in het begin alleen maar baars, maar na met casters te zijn gaan vissen ving ik gelukkig voorn (de vorige wedstrijd kon ik geen beet krijgen met casters en alleen op pinkies!). Na 5 zonnige uurtjes met af en toe een stevig windje zit het er alweer op. Bij de weging blijken de vangsten over het geheel gezien niet eens zo verkeerd maar wel wisselvallig.
Zo heeft Cor op de kopplek de hele wedstrijd geen beet gezien op de feeder. De andere feedervissers vingen ook op de langere afstand overwegend kleine vis/baars, de grote platten lijken al op winterreces te zijn. Toch is er door iedereen vis in het net gekomen en dat is wel zo leuk natuurlijk. De vangst van Martin bleek echter uit zijn net te zijn verdwenen, bij het binnenhalen bleek er een gaatje in te zitten (Ai..). Martin viste vandaag voor de verandering met de vaste stok en ving daar volgens eigen schatting dik 5 kilo mee, jammer maar helaas.
Na afloop hebben we nog gezellig nagepraat en wat gedronken bij de manege, alwaar de prijsuitreiking was.
De top drie was dit keer als volgt:
1: Patrick de Wit (midden);
2: Michael van den Brink (rechts);
3: Harm Groothedde (links).
De volledige uitslag vindt u via deze link, het was weer top en tot de volgende competitie!!
